نگاهش کردم و خواستم بگم منظور من خودش بود اما به خودم اومدم… همین مونده بود بفهمه من دوستش دارم. عقب رفتم و با اخم گفتم
_انقدر بی شعوری که به خاطر اینکه از عشقم گفتم از کلاس میندازیم بیرون؟
اخماش بیشتر در هم رفت و گفت
_کیه اون عشقی که با ازدواج با من غیر ممکن شده؟هوم؟شایان؟
سری به طرفین تکون دادم و گفتم
_شایان نیست.
با جدیت پرسید
_کیه؟
کلافه گفتم
_عه به تو چه کیه؟ تو که از کلاس انداختیم بیرون حالا چی میگی؟هر کی که هست…با ازدواج با تو دیگه منو نمیخواد.
دستی لای موهاش کشید و عقب رفت.خدا منو ببخشه به خاطر دروغ شاخ دارم.
نگاهم کرد و لب هاش تکون خورد اما از گفتن منصرف شد و با کلافگی از اتاق بیرون رفت و اون طوری که از صدای مامانم فهمیدم حتی برای شام هم نموند.
بغض کرده نشستم. در باز شد و مامانم با عصبانیت گفت
_چی به این بچه گفتی این طوری سرخ شد و رفت؟
پتو رو روم کشیدم و گفتم
_هیچی… میخوام بخوابم… ببند درو!
زیر لب غرید
_آخر یه روز منو سکته میدی.
در که بسته شد اشکام در اومد. با این همه دروغم هیچ شانسی برای بودن با آرمان نداشتم
* * * * *
چند تقه به در زدم و وارد شدم آرمان با دو استاد دیگه توی اتاق بودن.
نگاهش کردم و گفتم
_میشه یه دقیقه وقت تونو بگیرم؟
با اخم سر تکون داد.به سمتش رفتم و آروم گفتم
_واقعا امروز نیام سر کلاس؟
دستش و زیر چونش زد و فقط نگاهم کرد.
نفسم و فوت کردم و گفتم
_من عصبی شدم از اینکه جلوی جمع ضایعه م کردی برای همین اون طوری از کلاس رفتم بیرون. واقعا میخوای این درس و حذف کنم؟
یکی از استادا گفت
_کلاست شروع شده استاد زند!
آرمان سر تکون داد و گفت
_الان میام.
اون دو تا بیرون رفتن و درو بستن.
بلند شد و گفت
_می تونی بیای سر کلاس…اما شرط داره.
ذوق زده نگاهش کردم و گفتم
_هر چی که باشه.
پوزخندی زد و گفت
_به اون پسری که عاشقشی و ازدواج من مانع رسیدن تون شده بگو بیاد من اجازه ی ورود به کلاس تو فقط به اون میدم.
خشکم زد.با تته پته گفتم
_ینی چي؟من چی بگم بهش من…
_نکنه خبر نداره ازدواج کردی؟
جا داشت یکی محکم بزنم توی سرم.لب گزیدم و گفتم
_نه خبر نداره،نمیخوام بدونه!
نگاه بدی بهم انداخت و گفت
_یعنی میخوای با وجود من با اون…
تند پریدم وسط حرفش
_اون اصلا خبر نداره من عاشقشم. جدی میگم.
جلو اومد و آروم پرسید
_دوستت داره؟
به چشماش نگاه کردم و بغض دار گفتم
_نه.همه رو می‌بینه الا من!
نگاهش کردم و گفتم
_برای همین نمی تونم بهش بگم بیاد تو رو ببینه شرمنده!
ابرو بالا انداخت
_پس دلت میخواد این درس و حذف کنی؟
درمونده نگاهش کردم که گفت
_تا آخر امروز وقت داری بهش بگی بیاد دانشگاه.جز اینم راهی نداری.
حرفش و زد و منو با قیافه ی هاج و واجم تنها گذاشت.
* * * *
با التماس گفتم
_جون من نه نیار ماکان…یه کار ازت خواستما…
با حرص گفت
_احمق نمیگی تو فامیل چو می‌ندازه؟غلط کردی دروغ گفتی.
_بابا نمیگه به کسی تو هم نمیخواد کاری بکنی فقط برو پیشش من این درسو حذف کنم بدبختم.تو فامیل فقط تویی که میشه عاشقت شد.
چپ چپ نگاهم کرد و گفت
_چرا عین آدم بهش نگفتی عاشق خودش شدی؟ازدواجم که کردی باهاش!
_چون اون یه عالمه دوست دختر داره.نمیخوام بفهمه منم عاشقش شدم چی میشه ماکان نمی‌میری که…
نفسش و فوت کرد. استارت زد و گفت
_از بچگی مایه ی دردسر بودی.
با ذوق دستامو به هم کوبیدم و گفتم
_خیلی گلی.
ماشین و یه جا پارک کرد و پیاده شد.
پیاده شدم و گفتم
_یه کم ژست اخمو ها رو به خودت بگیر…
چپ چپ نگاهم کرد و گفت
_مثل اینکه فامیلیم.میشناسه منو حالا فیلم بازی کنم واسش؟
مظلوم سر تکون دادم که جلو جلو به سمت دانشگاه رفت.
پشت سرش رفتم. وارد ساختمون که شدیم اولین نفر چشمم به آرمان افتاد که داشت با یکی از استادا حرف می‌زد.
خودم و نزدیک به ماکان کردم و گفتم
_اونجاست.
راه افتاد سمت آرمان.دنبالش رفتم…
با رسیدن ما،حرفای اونم تموم شد. سلامی کردم که نگاهش بین منو ماکان چرخید. ماکان با خوش رویی دست سمتش دراز کرد و گفت
_سلام داداش خوبی؟
آرمان باهاش دست داد و پرسید
_مرسی. تو اینجا چی کار میکنی؟
تند با علامت چشم و ابرو گفتم
_تو گفتی یه نفر و برای ضمانت بیارم…یادت رفته؟
و به ماکان اشاره کردم.دوزاریش جا افتاد و اخماش در هم رفت.
مثل سنگ شد و رو به ماکان گفت
_بیا با من.
منم خواستم دنبالشون برم که با لحن محکمی گفت
_تو برو سر کلاست.
هاج و واج همون جا ایستادم.آرمان و ماکان با هم وارد اتاق اساتید شدن. بی‌خیال کلاس به سمت اتاق اساتید رفتم و پشت در اتاق ایستادم. نگاهی به اطراف انداختم و گوشمو به در چسبوندم اما هیچ صدایی نمیومد.
نفسم و فوت کردم و زیر لب غریدم
_حالا چی میشد منم میبودم؟
پنج دقیقه ای جلوی اتاق رژه رفتم و وقتی دیدم خبری نیست چند تقه به در زدم و وارد شدم.
آرمان با اخم داشت حرف می‌زد که با رفتن من ساکت شد.
نگاهم و به ماکان انداختم و گفتم
_دلم نیومد خداحافظی نکرده برم سر کلاس و نبینمت.
زل زدم بهش که انگار با چشماش داشت سرزنشم می‌کرد و با صدای عصبی آرمان از جا پریدم
_از درست عقب نمون عزیزم.برو سر کلاست
نگاهش کردم و تازه فهمیدم مثل اژدها شده.
صندلی روبه روی ماکان و کشیدم و نشستم. با پرویی گفتم
_تا تکلیف این واحدم مشخص نشه تمرکزی برای درس ندارم.
به عمد از ماکان پرسید
_چی شد ماکان؟ می تونم برم سر کلاسم؟
تا ماکان خواست حرف بزنه آرمان به جاش گفت
_ممنون که اومدی ماکان.بقیه ی مسائل و خودم باهاش حل میکنم
ماکان سر تکون داد و بلند شد.با آرمان دست داد و گفت
_زیاد بهش سخت نگیر گناه داره.
به وضوح حس کردم دست ماکان و فشار داد و غرید
_بیشتر از همه حواسم به زنم هست تو نگران نباش!
ماکان سری تکون داد و رو به من گفت
_کاری نداری سوگل؟
با نیش شل شده گفتم
_نه سلامتیت… زنگ میزنم بهت جواب بدی!
سر تکون داد و از اتاق بیرون رفت. با نیش باز به در بسته زل زده بودم که یک عدد وحشی از آمازون فرار کرده دستش و تخت سینم گذاشت و هلم داد عقب و مثل میخ کوبوند به دیوار.
آخم در اومد.بی اعتنا به چهره ی در هم رفتم با فکی قفل شده غرید
_تا این حد عاشقشی؟
پاسخ دهید!